|
Herdenking 4 mei 2021 Herdenking 15 augustus 2020 “75 jaar bevrijding”, had een bijzondere herdenking moeten worden op 15 augustus. De plannen waren al ver gevorderd toen het coronavirus toesloeg. Plannen die tot onze spijt door de noodverordening Covid-19 niet kunnen doorgaan. Er is daarom geen gemeenschappelijk herdenking op 15 augustus 2020. Het bestuur heeft besloten de herdenking, zonder belangstellenden, toch een speciaal tintje te geven in de vorm van een Eerbetoon bij het Indië Monument de Wachtende Moeder op het Grote Kerkhof te Deventer. Een Eerbetoon ter nagedachtenis aan alle oorlogsslachtoffers in het voormaliDorien Tarmastinge Nederlands- Indië en Zuidoost- Azië in de jaren 1942- 1950.
Vanzelfsprekend bent u vrij om in de loop van de dag een bloemetje te leggen bij het monument. De vazen staan hiervoor klaar. Op een zelf te bepalen tijdstip zullen scouts van de President Steyngroep beschilderde steentjes bij het monument leggen. Een gebaar dat zij ook op 4 mei hebben gemaakt om 75 jaar bevrijding te benadrukken. De Vlag Uit op 15 augustus Voor miljoenen binnen het Koninkrijk der Nederlanden was 75 jaar geleden de oorlog nog niet voorbij. Zij moesten nog tot 15 augustus 1945 volhouden toen er met de capitulatie van Japan officieel een einde kwam aan de Tweede Wereldoorlog. Wij zullen het zeer waarderen indien U ook op 15 augustus de vlag in top uithangt. DRTV DRTV heeft toegezegd aanwezig te zijn tot het maken van een nieuwsitem van dit Eerbetoon. Dat zal dezelfde dag te zien zijn op het nieuws van DRTV. Herdenking 2019 |
|
| Toespraak Indië Monument Grote Kerkhof Deventer: 15 augustus 2019. Door de heer Theo Bakhuizen, vm gemeentesecretaris Geachte dames en heren, Ik sta hier omdat ik zo’n 22 jaar geleden als gemeentesecretaris van Deventer betrokken raakte bij het initiatief voor een Indië Monument in Deventer. Als de dag van gisteren herinner ik mij dat de heren en oud Indiëstrijders Jo Goossen en Piet Kempes belet vroegen bij burgemeester James van Lidth de Jeude. Zij hielden, met Jo Goossen voorop , een hartstochtelijk pleidooi voor het oprichten van een monument voor de 14 gevallen Deventer strijders in Indië. Meer dan honderdduizend jonge Nederlanders werden tussen 1945 en 1949 uitgezonden naar de “Gordel van Smaragd’ om het land te bevrijden van de Japanse bezetting en om de orde en vrede te herstellen. Onder moeilijke omstandigheden en ver van degenen die hen lief en dierbaar waren vervulden zij hun plicht. In navolging van vele andere gemeenten in Nederland zou ook in Deventer, zo betoogden Goossen en Kempes, een monument moeten komen voor deze groep oorlogsslachtoffers. Om een plaats en een teken te hebben waar uiting kan worden gegeven aan herdenken en gedenken. Zij vroegen het gemeentebestuur hen daarbij ter wille te zijn en ondersteuning te bieden. Ik herinner me ook de reactie van de burgemeester, verrast als hij was. In eerste instantie hield hij zich op de vlakte. In Nederland en vooral ook bij het meer progressieve deel ervan was er volop discussie over de rol van Nederland na de oorlog in Nederlands Indië. Burgemeester van Lidth zou het gaan bespreken in het College van B&W. Een paar jaar later, om precies te zijn op 11 oktober 1999, stond het Monument er. Dit monument. Niet zonder slag of stoot. Na felle discussies met vertegenwoordigers van het toenmalige 4 mei comité. Maar Jo en Piet, en de vele anderen die hen bij dit initiatief terzijde stonden, volhardden in hun standpunt. Het beeld moest er komen. De burgemeester maakte even later deel uit van het comité van aanbeveling naast andere bekende Deventernaren. Discussies waren er over de plek. Jo en Piet vonden dat het een plek moest krijgen in de route die in Deventer op 4 mei werd gelopen. Een plek in de nabijheid van het Verzetsmonument aan de Verzetslaan was in beeld, ook andere plaatsen als de Boreelkazerne en het Postkantoor aan de Nieuwstraat passeerden de revue. Voor- en nadelen werden bediscussieerd. Hoe blij waren de initiatiefnemers met de positieve opstelling van het Oversticht (de welstandcommissie) en de brief van het College van B&W waarin akkoord werd gegaan met de plek op het Grote Kerkhof. Een plek waaraan Jo en Piet wel eens hadden gedacht maar in eerste instantie onhaalbaar hadden gedacht. En laten we eerlijk zijn, het is een prachtige plek. Ook de omwonenden waren na eerst enige aarzeling te hebben laten blijken (’weer een oorlogsbeeld op ons plein’) blij met de wachtende moeder.
|